یا حکیم.
شایعاتی که در مورد پایان دنیا در چند روز آینده به گوش میرسد را حتماً شما هم شنیده‌اید.
این شایعات باعث شد من متنی که می‌خواستم بنویسم رو بی خیال بشم.
وقتی می‌شنوی که بعضی این شایعه رو این قدر جدی گرفتند که برای اون روز برنامه ریزی کردن و وقتی می‌شنوی که یک چینی دارد سرپناه‌هایی برای پایان دنیا می‌سازد به فکر می‌روی.
یک شایعه حتی در ایران شیعه هم این واکنش‌ها را دارد.
و بعد فکر می‌کنی چطور اینها خودشان را برای یک شایعه آماده میکنند ولی ما برای یک امر حتمی خودمان را آماده نمی‌کنیم.
چطور ما با ظهور این قدر راحت برخورد می‌کنیم و حتی خودمان را برای آن آماده نمی‌کنیم.
چطور این قدر بی‌تفاوت هستیم.
در مقدمه کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل، امام(ره) یک مثالی برای ایمان و نبود ایمان میزند. امام می‌گوید ما همه اعتقاد داریم که یک مرده به اندازه یک پشه هم نمی‌تواند به ما ضرر بزند ولی هیچ کدام از ما حاضر نیست یک ساعت در یک اتاق با مرده‌ای تنها باشد. همه ما میدانیم و علم به این امر داریم، اما همه ما ایمان نداریم.
همه ما میدانیم ظهوری هست و امام و مولایی داریم که می‌آید و دنیا را پر از عدل میکند ولی ما به این دانسته خود ایمان نداریم. همین.
ایمان نداریم.
.چون ما همونجا شام خوردیم. اما امشب شام سرقبر سید رضی خوردیم.یه کم قضیه خنده دارد بود که ما توی آرامگاه سید رضی داشتیم شام میخوردیم.
.کلا روحانیونی که تا به حال با من همسفر بودن همشون در پایان یه چیزی از دست دادن
.فعلا هم چفیه اش رو گرفته بودم.البته دوست نداشت چفیش رو به من بده چون میگفت یادگاری یه دوست قدیمیه که 6 ساله دارش.
.کلا این دو شب با حرم کاظمین خیلی حال کردم. درست انگار توی حرم امام رضا (علیه السلام) هستم. بالاخره حرم پدر و پسر امام هست دیگه.از شانس بد من امشب حرم رو زودتر بستن.دیشب من و چندتا از بچه ها اینقدر ازیتشون کردیم که زودتر از ساعت یک نتونستن درو ببندن
اما امشب ۱۲ بستن 
منم دست از پا درازتر برگشتم خوابیدم.
. اما تریپشون به ما نمی خورد
. رفتم بهشون سلام کردم.متوجه شدم که به قول حاجی گرینف از برادران ارازل و اوباش هستن
و اهل قم. کلا توی این سفر از این تریپای آدمای مَشتی زیاد دیدم که تریپشون مثل مجید سوزوکی بود و یکی دو تا هم شاید قِیدار
. اینها هم یه گروه پنج شش نفره بودن که خودشون اومده بودن. و خوب اهل عشق پیاده میان کربلا دیگه.(البته ما چاره دیگه ای نداشتیم که پیاده رفتیم)
. البته خودمون متوجه نمیشدیم ولی صبح که زودتر از بقیه من و حاجی بلند شدیم رفتیم حرم می دیدیم که دارن روی ملت رژه میرن. یه صحنه چندشی بود.
. گفت بیا بریم خودسازی کنیم
.اصلا هر روزی که خود سازی نمیکردیم حال و حوصله نداشتیم و قیافمون اینجوری میشد
.البته توی کل سفر ما یکی دو روز اول خودسازی نکریدم.ولی همون دو روز به سختی گذشت
.خلاصه ما از بقیه جدا شدیم زدیم توی کوچه های کناری حرم دنبال چایی خونه
چون پولام توی اتوبوس بود. بعدش هم رفتیم سمت اتوبوس ها برای حرکت به سمت مرز ایران.
) میرفتم.نوک شهر که خبری نبود(البته من از یه جایی انداختم توی مدرس و گازشو گرفتم).بعدشم از حافظ و بعدم از وحدت اسلامی همینطور میرفتم پایین.تا اینکه پیچیدم توی ابوسعید.یک دفعه ریسه ها و نورشون منو گرفتن
.محتوای اس ام اس این بود:
.دو سه بار دیگه متن رو خوندم.باورم نمیشد.آخه من که ثبت نام نکرده بودم.
.و این دفعه نماز صبحم قضا نشد
صحنه عروسی ایزابل و فردیناند
عکسی قدیس وار از ایزابل و فردیناند(کافیه یک سرچ ساده انگلیسی کنید تا موجی از این عکس ها رو ببینید)